Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

ΦΕΤΟΣ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ

Μάρκους Ζούσακ, Η κλέφτρα των βιβλίων
Κείμενα μέσα στα κείμενα: Επιστολές

Μαρούλας Κλιάφα, Ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς
Αγγελικής Βαρελλά, Καλημέρα Ελπίδα
Σαραντίτη Ελένη , Κάποτε ο κυνηγός
Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου Λ., Λάθος, κύριε Νόιγκερ
Γιοστέιν Γκάαρντερ, Κλάους Χάγκερουπ, Η Μαγική Βιβλιοθήκη

Κείμενα μέσα στα κείμενα

Βιβλία μέσα σε βιβλία:

Μίχαελ Έντε, Ιστορία χωρίς τέλος
Γιοστέιν Γκάαρντερ, Ο κόσμος της σοφίας, μυθιστόρημα για την ιστορία της φιλοσοφίας
Ιουλίτας Ηλιοπούλου, (κειμ.), Κόττη Γ., (εικονογρ.), Τι ζητάει ο Ζήνων

Βιβλία για τις βιβλιοθήκες:


Jeanette Winter H Βιβλιοθηκάριος της Βασόρας, Μια αληθινή ιστορία από το Ιράκ
Ζόραν Ζίβκοβιτς Η βιογραφία ενός βιβλίου
Συλλογικό, Περί βιβλιοθηκών
Μικέλ Μπίρκεγκορ, Το βιβλιοπωλείο των σκιών

Κείμενα μέσα στα κείμενα. Ημερολόγια:

Τίγκα Τ.,Η εποχή των υακίνθων
Φρανκ Ά., Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ

Alberto Manguel, Η ιστορία της ανάγνωσης

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 2009-2010

Η Λέσχη Ανάγνωσης του Σχολείου μας λειτούργησε φέτος για δεύτερη φορά στο χώρο της Σχολικής Βιβλιοθήκης. Οι συναντήσεις μας γίνονταν κάθε Τρίτη μεσημέρι και διαρκούσαν δύο διδακτικές ώρες περίπου. Στη λέσχη συμμετείχαν παιδιά από όλες τις τάξεις, η συμμετοχή ήταν προαιρετική και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούσε η ομάδα αρκετά ευέλικτος. Το κοινό μας στοιχείο ήταν η αγάπη για τη Λογοτεχνία.
Αυτή τη σχολική χρονιά, 2009-2010 ασχοληθήκαμε με το θέμα: «Βιβλία για τα βιβλία, τις βιβλιοθήκες και την ανάγνωση». Κατά τις πρώτες μας συναντήσεις μέσα από παραστάσεις αναγνωστών, βιβλίων και βιβλιοθηκών από πίνακες ζωγραφικής και αναφορά στη σχέση του καθένα μας με τα βιβλία προβληματιστήκαμε για τη σημασία των βιβλίων, των βιβλιοθηκών και της ανάγνωσης στη ζωή μας και αποφασίσαμε να διερευνήσουμε πώς το θέμα αυτό αναπαριστάται στη λογοτεχνία.
Στόχος του προγράμματος ήταν καταρχήν η καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας και η ανάπτυξη της θετικής στάσης απέναντι στο βιβλίο. Επιλέγοντας βιβλία της θεματικής που προαναφέρθηκε συνειδητοποιήσαμε ότι τα βιβλία δεν είναι απλώς αντικείμενο ανάγνωσης, αλλά και σύμβολα της πνευματικής υπόστασης του ανθρώπου, τόπος γνωριμίας και συνεπαφής τους. Παράλληλα ευαισθητοποιηθήκαμε απέναντι στο θέμα της δημιουργίας ενός βιβλίου, στο ρόλο των βιβλιοθηκών και προβληματιστήκαμε για τη λειτουργία της ανάγνωσης ως στοιχείου της μυθοπλασίας. Εξερευνώντας τους τρόπους με τους οποίους προσεγγίζεται το θέμα μέσα στη λογοτεχνία αποκτήσαμε επίγνωση της αναγνωστικής διαδικασίας. Συγκεκριμένα επιχειρήσαμε τη γνωριμία με λογοτεχνικά είδη που σχετίζονται, αναφέρονται, υποστηρίζουν και υμνούν την προσφορά των βιβλίων και των βιβλιοθηκών στον πολιτισμό αλλά και στον καθένα ξεχωριστά, αλλά και στηλιτεύουν τις προσπάθειες χειραγώγησης της κυκλοφορίας των βιβλίων και τις προσπάθειες λογοκρισίας. Μέσα από τα κειμενικά είδη, όπου προεξάρχουσα ήταν η διαδικασία της ανάγνωσης (επιστολικά μυθιστορήματα, βιβλία μέσα σε βιβλία κλπ) κληθήκαμε να συνειδητοποιήσουμε, ανακαλώντας τα δικά μας βιώματα από τις δικές μας ιδιωτικές αναγνώσεις, τη διαδραστική σχέση αναγνώστη – κειμένου.
Όπως και την προηγούμενη χρονιά, αποφασίσαμε να υπάρχει ένα βιβλίο το οποίο θα αποτελεί αντικείμενο ανάγνωσης σε κάθε συνάντηση, ενώ παράλληλα ο καθένας από μας διάλεγε ένα βιβλίο από τα προτεινόμενα για να το διαβάσει, να το παρουσιάσει στην ομάδα και να γίνει συζήτηση πάνω σ’ αυτό. Αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας είναι το έντυπο Μιλώντας για βιβλία στο οποίο παρουσιάζουμε τις εργασίες μας.
Αρχικά διαβάσαμε το βιβλίο της Jeanette Winter H Βιβλιοθηκάριος της Βασόρας, Μια αληθινή ιστορία από το Ιράκ, (τίτλος πρωτοτύπου The Librarian of Basora, κειμ. εικ. Jeanette Winter, 2005), μεταφρ. Γ. Παπαδόπουλος, εκδ. Κ. Παπαδόπουλος, Αθήνα 2007, το οποίο αν και απευθύνεται σε μικρότερες ηλικίες μας βοήθησε στην κατανόηση του ρόλου των βιβλίων στον πολιτισμένο και ειρηνικό κόσμο. Ακόμα, ανατρέξαμε στο βιβλίο του Alberto Manguel, Η ιστορία της ανάγνωσης, μεταφρ. από τα αγγλικά Λύο Καλοβύρνας, (τίτλος πρωτοτύπου, A history of reading, 1996) εκδ.οργαν. Λιβάνη «Νέα Σύνορα», Αθήνα 1997 και αναζητήσαμε θέματα για την ανάγνωση μέσα στο χρόνο, πώς δηλαδή οι αναγνωστικές μας συνήθειες εξελίχθηκαν διαχρονικά και συνειδητοποιήσαμε ότι από τη στιγμή που οι άνθρωποι μετέφεραν τις σκέψεις τους σε πάπυρο και πηλό, η πράξη της ανάγνωσης αποτελεί μέρος της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης.
Στις συναντήσεις μας όλη τη χρονιά διαβάσαμε το μυθιστόρημα του Μάρκους Ζούσακ Η κλέφτρα των βιβλίων μτφρ. Κώστιας Κοντολέων (τίτλος πρωτοτύπου The book thief, εκδ. Alfred A. Knopf, Νέα Υόρκη 2006), εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα 2008.
Ακόμα, ασχοληθήκαμε με τα εξής βιβλία: Το επιστολικό μυθιστόρημα από το χώρο της ελληνικής παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας της Μαρούλας Κλιάφα, Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς, και τα βιβλία των Αγγελικής Βαρελλά (κειμ), Σολομωνίδη -Μπαλάνου Έλλης (εικον.), Καλημέρα Ελπίδα, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2003 και Ελένης Σαραντίτη, Κάποτε ο κυνηγός, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα έκτη έκδοση 2004 (α΄ έκδ. 1996), των οποίων η ιστορία προωθείται και μέσω επιστολών, το μυθιστόρημα της Τούλας Τίγκα, Η Εποχή των Υακίνθων, (1993), Πατάκης, Αθήνα 2005 που έχει τη μορφή πλασματικού ημερολογίου, το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ και το μυθιστόρημα της Λ. Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου Λάθος, κύριε Νόιγκερ, Πατάκης, Αθήνα 2006 του οποίου μεγάλο μέρος της αφήγησης στηρίζεται σε κείμενα (αναφορές, σημειωματάρια και γράμματα).
Από το χώρο της ξενόγλωσσης εφηβικής λογοτεχνίας επιλέξαμε το βιβλίο των Γιοστέιν Γκάαρντερ, Κλάους Χάγκερουπ, Η Μαγική Βιβλιοθήκη, μετάφραση Ιάκωβος Κόπερτι, Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, Αθήνα 2002 του οποίου το πρώτο μέρος αποτελεί δείγμα επιστολικής γραφής, ενώ στο δεύτερο γίνεται αναφορά στη λειτουργία και το ρόλο των βιβλιοθηκών και το βιβλίο του Γιοστέιν Γκάαρντερ, Ο κόσμος της σοφίας, μυθιστόρημα για την ιστορία της φιλοσοφίας, μετφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. οίκος, Α.Α. Λιβάνη, Αθήνα 1994, ένα βιβλίο για τα βιβλία και την ιστορία του πνεύματος. Από το χώρο της ξενόγλωσσης λογοτεχνίας διαβάσαμε επίσης το μυθιστόρημα του Μικέλ Μπίρκεγκορ, Το βιβλιοπωλείο των σκιών, μετφρ. Λύο Καλοβύρνας, εκδ. Πατάκης, Αθήνα που αναφέρεται στο ρόλο των βιβλίων.
Επίσης μελετήσαμε τα βιβλία: του Μίχαελ Έντε, Ιστορία χωρίς τέλος, (1979), μεταφρ.:Καρθαίου Ρ. και Λάμπρου Λ. (Die Unendliche Geschichte),εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2000, όπου ο ήρωας –αναγνώστης είναι ταυτόχρονα και ήρωας του βιβλίου που υπάρχει μέσα στο αρχικό βιβλίο, και των Ιουλίτας Ηλιοπούλου, (κειμ.), Κόττη Γ., (εικονογρ.), Τι ζητάει ο Ζήνων, εκδ., Ύψιλον, Αθήνα 2005, ένα από τα θέματα του οποίου είναι ο ρόλος των βιβλίων στη ζωή μας.
Στο βιβλίο Περί βιβλιοθηκών, εκδ. Άγρα,1993 εντοπίσαμε αποσπάσματα από έργα της ελληνικής και ξενόγλωσσης λογοτεχνίας, όπου γίνεται αναφορά στις βιβλιοθήκες και στο βιβλίο του Ζόραν Ζίβκοβιτς Η βιογραφία ενός βιβλίου(1999), μεταφρ. Σλάταν Κλάριτς, εκδ. Κέδρος 2006 παρακολουθήσαμε την ιστορία του βιβλίου ως τις ημέρες μας , όπως την αφηγείται το ίδιο το βιβλίο.
Ακόμα, στα πλαίσια του θέματός μας, αναζητήσαμε πληροφορίες για τη γραφή στην αρχαιότητα στην έκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου της Ρόδου (κτήριο Παλαιού Νοσοκομείου των Ιπποτών) στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου και πληροφορίες για τη βιβλιοθήκη της Ρόδου στην αρχαιότητα (στους ελληνιστικούς χρόνους). Σύμφωνα με τα πλούσια επιγραφικά ευρήματα, η βιβλιοθήκη της Ρόδου βρισκόταν στο χώρο του Γυμνασίου, που ήταν τόπος σωματικής άθλησης και πνευματικής καλλιέργειας, στην ακρόπολη (λόφο Μόντε Σμιθ), το σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας πόλης της Ρόδου, στα ανατολικά του αρχαίου Σταδίου και του μικρού θεάτρου.
Σημαντικό επίσης, γεγονός για τη Λέσχη μας, αλλά και για όλο το σχολείο ήταν η συνάντησή μας με τη συγγραφέα και εικονογράφο Λήδα Βαρβαρούση στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας. Η επίσκεψη οφείλετο σε πρωτοβουλία του Κέντρου Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου, το οποίο και αυτή τη χρονιά ευχαριστούμε.
Το πρόγραμμά μας εκπονήθηκε στα πλαίσια των Πολιτιστικών Προγραμμάτων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στις υπεύθυνες των οποίων κυρίες Εύη Καλλιγά και Μαρία Χαλκίτη Σύρμου, οφείλουμε ιδιαίτερες ευχαριστίες.
Ακόμα, ευχαριστούμε το διευθυντή του σχολείου μας κύριο Χρήστο Μαμμά για την αμέριστη συμπαράστασή του.
Ένας τελευταίος λόγος ευχαριστίας για τη συνάδελφο φιλόλογο Μέλπα Μαυριδή, της οποίας η συμβολή υπήρξε σημαντική για την εκπόνηση του προγράμματος και αυτής της χρονιάς. Της ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία στη νέα της θέση ως υπεύθυνης της σχολικής βιβλιοθήκης του 3ου Γυμνασίου Ρόδου.
Ελπίζουμε την επόμενη χρονιά να συμμετέχουν στην ομάδα μας περισσότερα παιδιά που αγαπούν τα βιβλία και τη λογοτεχνία και θέλουν να μοιραστούν την αγάπη τους αυτή με τους υπόλοιπους.
Η ομάδα
Στην ομάδα συμμετείχαν οι μαθητές και οι μαθήτριες : Άννα-Μαρία Βολτατζή (Γ1), Κωνσταντίνα Γλυκιώτη (Γ1), Σέβα Διακοπαναγιώτη (Γ2), Ισλαμάη Ήρα (Γ1), Ισλαμάη Άλμπα (Γ1), Ελισάβετ Κάτρη (Γ2), Αστέριος Καράπαλης (Α3), Χριστίνα Λίτση (Γ1), και Σταύρος Διακοαναστασίου (Α2 ).

Υπεύθυνες καθηγήτριες
Λουκία Ορφανού, φιλόλογος,
Μαρίζα Χατζηλία, γαλλικής φιλολογίας, υπεύθυνη της σχολικής βιβλιοθήκης.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 2009-2010

Το πολιτιστικό πρόγραμμα «Εικαστικές Δράσεις και Παρεμβάσεις στο Σχολικό Χώρο» έχει γενικό στόχο την απελευθέρωση δυναμικής έκφρασης και αυτενέργειας σε συνεργατικά πλαίσια, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της μαθητικής κοινότητας, τους προβληματισμούς των νέων και τη χωρική δομή της σχολικής μονάδας. Σε συνεργασία λοιπόν με τη σχολική βιβλιοθήκη μας, η οποία αποτελεί κύτταρο δραστηριοτήτων και συναντήσεων, συνδέσαμε την ιδέα παραγωγής εικαστικών εικόνων με αντικείμενα που άπτονται στη χρήση των βιβλίων μέσα από τη κατασκευή σελιδοδεικτών και μελετήσαμε ζωγράφους και καλλιτεχνικά ρεύματα. Επίσης καλλιεργήσαμε την κριτική μας σκέψη και τους εσωτερικούς μηχανισμούς έρευνας, εργαστήκαμε με υπευθυνότητα και συνεργατικό πνεύμα καθώς και ανατρέξαμε σε χώρους φαντασίας εφαρμόζοντας τις ιδέες μας. Τέλος, συμβουλευόμενοι διάφορες πηγές που μας βοήθησαν στην επίτευξη των στόχων μας, δημιουργήσαμε μεταξύ μας ένα κλίμα εμπιστοσύνης και άνεσης, στοιχεία πολύ σημαντικά στην εκπαιδευτική διαδικασία και αναπτύξαμε την συνδυαστική μας ικανότητα εφαρμόζοντας τις θεωρητικές μας γνώσεις στην πράξη. Μέσα από αυτή τη διαδικασία μάθαμε πώς να μαθαίνουμε, να παρατηρούμε και να δημιουργούμε.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ


ΖΑΝ-ΜΑΡΙ ΓΚΥΣΤΑΒ

ΛΕ ΚΛΕΖΙΟ


ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟ ΑΣΤΕΡΙ


ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το καλοκαίρι του 1943, σε κάποιο μικρό χωριό της νότιας Γαλλίας που έχει μετατραπεί σε γκέτο για τους Εβραίους, η έφηβος Εσθήρ, ανακαλύπτει τι σημαίνει να είναι κανείς Εβραίος εν καιρώ πολέμου και βιώνει το φόβο, το θάνατο και την ταπείνωση. Μετά τη λήξη του πολέμου, μαζί με τη μητέρα της, επιβιβάζεται σ' ένα υπερφορτωμένο από κόσμο πλοίο, με προορισμό το νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ, όπου θα ανακαλύψει τη θρησκεία και τη δύναμη της προσευχής. Φτάνοντας, θα συναντηθεί φευγαλέα, σαν μέσα σ' ένα όνειρο, με τη Νετζμά, ένα κορίτσι της ηλικίας της, που αναγκάζεται ως Παλαιστίνια να εγκαταλείψει τον τόπο της και να πάρει το δρόμο της εξορίας για κάποιο προσφυγικό καταυλισμό. Η Εσθήρ και η Νετζμά, η Εβραία και η Παλαιστίνια, δεν θα συναντηθούν ποτέ ξανά. Θα 'χουν ανταλλάξει μονάχα ένα βλέμμα αλλά η καθεμιά, στη δική της εξορία, δεν θα πάψει να σκέφτεται την άλλη.
Με δεξιοτεχνική όσο και ποιητική γραφή –η αφήγηση περνά διαδοχικά από την Εσθήρ στη Νετζμά και από το πρώτο πρόσωπο στο τρίτο– ο νομπελίστας Λε Κλεζιό, σε αυτό το βιβλίο, του που θεωρείται από τα καλύτερά του, αφηγείται μια απλή και ανθρώπινη ιστορία, καταφέρνοντας ωστόσο να συγκλονίσει τον αναγνώστη του

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

"Μονόλογοι απ' τη Γάζα"
32 μαθητές-μαθήτριες από τη Γάζα
γράφουν για τη ζωή τους


Θεατρικά & εικαστικά δρώμενα
στις 17 Οκτωβρίου 2010 ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο

Οργάνωση: Θέατρο ASHTAR της Παλαιστίνης
Στην Ελλάδα: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Σέρρες, Κέρκυρα, Πρέβεζα, Χίο, Ρόδο

και σε ολόκληρο τον κόσμο από διάφορους φορείς

και στις 29 Νοεμβρίου 2010 στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη

….τα όνειρα, η ασφάλεια, η ελπίδα και το μέλλον είναι λέξεις που χάνουν το νόημά τους σε μια πόλη που σκοτώνει και το παραμικρό όνειρο…. (Άνας, 15 χρονών μαθητής στη Γάζα)
…θα ήθελα να ζω σε μια δημοκρατική κοινωνία, με νόμους, με ειρήνη και με είκοσι κινηματογράφους, για να πηγαίνω να βλέπω ταινίες, να πετάω με τη φαντασία μου και να ονειρεύομαι… (Ραουάντ, μαθήτρια 13 χρονών από τη Γάζα)

Οι ιστορίες των μαθητών θα παρουσιαστούν θεατρικά στις 17 Οκτωβρίου 2010 ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη και σε ακόμα 30 χώρες. Οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν στην παραλία της Γάζας στις 10π.μ. όπου χάρτινα καραβάκια με τα κείμενα των μαθητών θα ταξιδέψουν στη θάλασσα. Οι Μονόλογοι απ τη Γάζα αποτελούν αφορμή για επικοινωνία μαθητών από διάφορα μέρη του κόσμου και για δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολέμου-βίας, διαπολιτισμικότητας κ.ά. Πρόκειται για ένα διεθνές πρόγραμμα του θεάτρου ASHTAR της Παλαιστίνης το οποίο στην Ελλάδα συνεργάζεται με το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. (www.TheatroEdu.gr)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΤΗ ΡΟΔΟ:
Κυριακή, 17/10/10

Η παρουσίαση των μονολόγων θα γίνει από μαθητές και μαθήτριες του 6ου και 7ου Γυμνασίου Ρόδου στις 5μ.μ. στο Θόλο απέναντι από το ΑΚΤΑΙΟ
Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Δωρεές-χορηγίες στο λογ. ALPHA BANK 202-00-2002-000277 με τη σημείωση «Μονόλογοι»
Πληροφορίες & αναλυτικό πρόγραμμα για κάθε πόλη στην ιστοσελίδα: www.TheatroEdu.gr
Επικοινωνία: info@theatroedu.gr

Με την υποστήριξη του Δήμου Ροδίων.

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ 05-03-2010 / 10-03-2010





Καθεδρικός Ναός Αγίου Στεφάνου (Stephansdom)
O καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου βρίσκεται στο κέντρο της Βιέννης (Στέφανσπλατζ) και είναι από τα πιο τουριστικά μέρη της. Γοτθικού ρυθμού, εδώ και 800 χρόνια βρίσκεται εκεί, ενώ λίγα είναι τα κομμάτια του που είναι από την αρχική κατασκευή του ναού. Έχουν γίνει προσθήκες τον 14-15ο αιώνα και έχει και μπαρόκ στυλ αρχιτεκτονικής. Πολύ διάσημη είναι η σκεπή του με 250 χιλιάδες περίπου πλακίδια σε ψηφιδωτό στυλ, ανακαινισμένα μετά τον β' παγκόσμιο πόλεμο. Αξίζει να δει κανείς την πύλη των γιγάντων (από τα μοναδικά κομμάτια του 13ου αιώνα), τον άμβωνα του Πίλγκραμ, την πύλη του Ζίνγκερ (ήταν η είσοδος των ανδρών επισκεπτών), τις κατακόμβες. Όλο το θολωτό εσωτερικό του ναού είναι γεμάτο αριστουργηματικά γλυπτά, αλλά και το κεντρικό ιερό με το έργο του Πόκ που περιγράφει το μαρτύριο του Αγίου Στεφάνου. Εντυπωσιακός είναι ο εξώστης με τα βιτρό και το τεράστιο εκκλησιαστικού τύπου όργανο του 1960. Ένα μείγμα γοτθικού και μπαρόκ ρυθμού καθώς και αναγεννησιακών έργων με μοντέρνες πινελιές σίγουρα αυτός ο ναός είναι εξίσου επιβλητικός και όμορφος ταυτόχρονα. Τρομερό έργο τέχνης μεγάλων δημιουργών και απανωτών αλλαγών ανά τους αιώνες, το Στέφανσντομ είναι πόλος έλξης τουριστών και γύρω του οι Βιεννέζοι έχουν δημιουργήσει της συνθήκες να τους εξυπηρετήσουν.

Βοτίβκιρχε (Votivkirche)
Η Βοτίβκιρχε (Votivkirche) είναι ένας ναός επί της λεωφόρου Ρίνγκστρασσε στη Βιέννη. Θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα κτίρια νεογοτθικού ρυθμού και κατασκευάστηκε ως δωρεά του Φραγκίσκου Ιωσήφ Α΄ μετά από μια αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα εναντίον του. Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ξεκίνησε το 1854 και τον κέρδισε ο 26χρόνος τότε Χάινριχ Φέρστελ. Μετά από 23 χρόνια κατασκευής, ο ναός εγκαινιάστηκε το 1879.Η ορολογία Votivkirche σημαίνει εκκλησία ευχαριστίας. Το κτίριο είναι χτισμένο από λευκή πέτρα, η ίδια με την πέτρα στον 700 χρόνων παλαιότερο καθεδρικό ναό του Αγίου Στεφάνου. Μετά τις καταστροφές στον πόλεμο ανακατασκευάστηκε πλήρως.

Δημαρχείο(Rathaus)
Το Rathaus σχεδιάστηκε από τον Friedrich von Schmidt και χτίστηκε μεταξύ 1872 και 1883. Το δημαρχείο χτίστηκε για να εκφράσει την περηφάνια των Βιεννέζων για την πόλη τους. Διαθέτει 1.575 δωμάτια και εδώ έχουν τα γραφεία τους ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο. Στην κορυφή του πύργου είναι η Rathausmann, ένα από τα σύμβολα της Βιέννης. Το σχέδιο του κτιρίου φωτίζεται από 7 ναυπηγεία, είναι εμπνευσμένο από τις δομές της μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Επίσης έχει εντυπωσιακούς οβελίσκους και οξυκόρυφα παράθυρα. Το Rathaus φιλοξενεί επίσης το ιστορικό εστιατόριο «Wiener Rathauskeller». Το παραδοσιακό εστιατόριο αποτελείται από πολλές μπαρόκ αίθουσες, προσφέροντας μικρές παραδοσιακές βιεννέζικες λιχουδιές. Τώρα είναι η έδρα του κοινοβουλίου του κράτους της Βιέννης και του δημάρχου.

Εθνικό Θέατρο (Burgtheater)
Το εθνικό Θέατρο αποτελεί την πλέον επιφανή σκηνή σήμερα του γερμανόφωνου κόσμου. Το πρώτο θέατρο χτίστηκε επί Μαρίας Θηρεσίας. Το 1888 αντικαταστάθηκε από το σημερινό κτίριο σε σχέδια των Καρλ φον Χάζεναουερ και Γκότφριντ Ζέμπερ σε ρυθμό ιταλικής Αναγέννησης. Στους τοίχους δίπλα στις μεγάλες σκάλες στο εσωτερικό του συναντά κανείς προτομές θεατρικών συγγραφέων, ενώ η βόρεια και νότια πτέρυγα είναι στολισμένη με τοιχογραφίες των αδερφών Κλιμτ. Διάσημη τοιχογραφία είναι αυτή του Κλιμτ, η οποία είναι μία τοιχογραφία οροφής και απεικονίζει τον Θέσπη, τον πρώτο ηθοποιό ελληνικής τραγωδίας και αποτελεί μέρος της σειράς η Ιστορία του Θεάτρου. Στο εξωτερικό του θεάτρου δεσπόζει το άγαλμα του Απόλλωνα, καθισμένου ανάμεσα στη Μελπομένη και τη Θάλεια και πάνω από το ανάγλυφο του Βάκχου και της Αριάδνης, έργο του Βέιρ.

Κοινοβούλιο
Μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Αψβούργων, οι βουλευτές ανακήρυξαν την ίδρυση της Δημοκρατίας της Αυστρίας. Στο κτίριο αυτό σήμερα φιλοξενείται το Κοινοβούλιο. Μπροστά από την είσοδο του κτιρίου υπάρχει η Κρήνη της Αθηνάς, δηλ. το άγαλμα της θεάς της σοφίας.
Μουσείο Καλών Τεχνών (Museum of Fine Arts)Το μουσείο των Καλών Τεχνών και το μουσείο της Φυσικής Ιστορίας είναι δύο συμμετρικά κτίρια που το ένα βρίσκεται μπροστά από το άλλο. Στο μουσείο Καλών Τεχνών βρίσκεται μία μεγάλη συλλογή που περιλαμβάνει τόσο τα έργα της Αιγύπτου όσο και τα έργα που φιλοτεχνήθηκαν την εποχή του Ρούμπενς, του Ρέμπραντ και του Ραφαήλ. Το μουσείο Φυσικής ιΙστορίας έχει μια συλλογή των μετεωριτών, των απολιθωμάτων, των εντόμων και των σκελετών των προϊστορικών ζώων. Και τα δύο μουσεία χτίστηκαν από τον Gottfried Semperand και Karl von Hasenauer. Η οικοδόμηση αυτών των κτιρίων άρχισε το 1872, το πρώτο ολοκληρώθηκε το 1881 και το δεύτερο το 1891.

Αυτοκρατορικό Παλάτι HofburgΤο σύμπλεγμα του Hofburg περιλαμβάνει τα αυτοκρατορικά διαμερίσματα, αρκετά μουσεία, ένα παρεκκλήσι, μία εκκλησία, την Αυστριακή Εθνική Βιβλιοθήκη, τη Χειμερινή Σχολή Ιππασίας και τα γραφεία του προέδρου της Αυστρίας. Εδώ ήταν η έδρα της αυστριακής εξουσίας επί 6 αιώνες, στην οποία όλοι οι ηγεμόνες φιλοδοξούσαν να αφήσουν το στίγμα τους. Επτά αιώνες αρχιτεκτονικής εξέλιξης παρουσιάζονται στα 10 περίπου κτίρια, από τον γοτθικό ρυθμό μέχρι τον ιστορικισμό του τέλους του 19ου αιώνα. Η χειμερινή Σχολή Ιππασίας πιστεύεται ότι ιδρύθηκε το 1572 για να καλλιεργηθούν οι κλασικές δεξιότητες της τέχνης της Ιππασίας. Εδώ εξέτρεφαν και προπονούσαν άλογα από την Ισπανία και έτσι οι Αψβούργοι σχημάτισαν την Ισπανική σχολή Ιππασίας. Σήμερα γίνονται ογδοντάλεπτες επιδείξεις στο κτίριο που σχεδιάστηκε από τον Φίσερ φον Έρλαχ. Τα δημόσια διαμερίσματα στην πτέρυγα Ράιχσκαντσλαϊ και το Αμαλίενμπουργκ περιλαμβάνουν τα δωμάτια που κατοικούσαν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ και η Ελισάβετ κατά τους χειμερινούς μήνες, αλλά και τα διαμερίσματα του τσάρου Αλέξανδρου του Α' κατά το συνέδριο της Βιέννης το 1815. Σε 21 αίθουσες εκτίθενται οι θησαυροί των Αψβούργων.

ΜπελβεντέρεΤο Μπελβεντέρε χτίστηκε από τον Γιόχαν Λούκας φον Χίλντεμπραντ ως θερινό ανάκτορο του πρίγκιπα Ευγένιου της Σαβοΐας. Το Μπελβεντέρε αποτελείται από 2 παλάτια τα οποία συνδέονται με έναν κήπο, σχεδιασμένο κατά τα γαλλικά πρότυπα. Ο κήπος είναι σχεδιασμένος σε 3 επίπεδα, το καθένα από τα οποία έχει μια κλασσική αναφορά: το χαμηλότερο μέρος αντιπροσωπεύει τον τόπο των Τεσσάρων Στοιχείων, το κεντρικό τον Παρνασσό και το ψηλότερο τον Όλυμπο.

'Ανω Μπελβεντέρε
Το 'Ανω Μπελβεντέρε φιλοξενεί σήμερα τις συλλογές της αυστριακής πινακοθήκης. Έργα του Gustav Klimt όπως το Φιλί και η Judith, αλλά και αριστουργήματα των Schiele, Kokoschka, αλλά και Γάλλων ιμπρεσιονιστών και του ρεύματος Biedermeier, όπως Βαν Γκόγκ, Βαλντμίλλερ κα.
Κάτω Μπελβεντέρε και ΟρανζερίΕδώ στεγάζεται το μουσείο Τέχνης Μπαρόκ. Εδώ είναι συγκεντρωμένα έργα τέχνης των ζωγράφων και γλυπτών που διαμόρφωσαν την πόλη κατά τη διάρκεια της Χρυσής εποχής της Βιέννης (από το 1683 έως το 1780). Πίνακες των Ρότμαϊρ, Αλτομόντε, Γκραν, Τρόγκερ και Μέσερσμιντ. Το κτίριο της Ορανζερί αρχικά χρησίμευε για να προστατεύει τα ευαίσθητα φυτά από το χειμώνα. Σήμερα στεγάζει το μουσείο Μεσαιωνικής Τέχνης και περιλαμβάνει αριστουργήματα γοτθικής και πρώιμης αναγενησσιακής ζωγραφικής και γλυπτικής.

Εκκλησία του ΚαρόλουΟ αυτοκράτορας Κάρολος ΣΤ' έκανε τάμα κατά τη διάρκεια της πανώλους του 1713, ότι αν απαλλασσόταν η πόλη από την πανώλη θα έχτιζε εκκλησία αφιερωμένη στον 'Αγιο Κάρολο Μπορομέο, προστάστη εναντίον της πανώλης. Ο αρχιτέκτονας Φίσερ φον Έρλαχ ήταν αυτός που κέρδισε το διαγωνισμό και το έχτισε αυτό το πολυτελές αριστούργημα του μπαρόκ. Ο γιγάντιος θόλος και η πύλη είναι αρχιτεκτονικά δάνεια από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, ενώ υπάρχουν και ανατολίτικα στοιχεία στις πύλες και τις στήλες που θυμίζουν μιναρέ. Το εσωτερικό διακοσμήθηκε μεγαλοπρεπώς με ανάγλυφα και ιερά τέμπλα από τους πιο προικισμένους καλλιτέχνες της εποχής, όπως ο Γκραν και ο Αλτομόντε.

Secession (Κτήριο απόσχισης)
Το κτίριο αυτό σχεδιάστηκε από τον Γιόζεφ Μαρία Όλμπριχ προκειμένου να φιλοξενήσει τα έργα των καλλιτεχνών της Σετσεσιόν. Το μότο των ιδρυτών είναι γραμμένο στην πρόσοψη του κτιρίου και δηλώνει "δώστε σε κάθε εποχή την τέχνη της και στη τέχνη την ελευθερία της". Το αέτωμα Μπετόβεν είναι το διασημότερο έκθεμα του κτιρίου της Σετσεσιόν, έργο του Γκούσταβ Κλιμτ. Σχεδιάστηκε το 1902 ως διακοσμητικός πίνακας και καλύπτει τρεις τοίχους. Παρουσιάζει ομάδες μορφών και λέγεται ότι αποτελεί σχόλιο πάνω στην Ένατη Συμφωνία του Μπετόβεν.

Naschmarkt
Η Naschmarkt είναι η πιο δημοφιλής αγορά της Βιέννης. Βρίσκεται στο Wienzeile πάνω από το ποταμό Wien και έχει μήκος περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Η Naschmarkt υπάρχει από τον 16ο αιώνα, όταν πωλούνταν κυρίως μπουκάλια γάλα. Από το 1793 και μετά, όλα τα φρούτα και τα λαχανικά που έφερναν στη Βιέννη με καροτσάκια, έπρεπε να πωλούνται εδώ. Σήμερα, μπορεί κανείς να αγοράσει φρέσκα φρούτα και λαχανικά από όλο τον κόσμο, εξωτικά φυτά, τυρί, ψημένα αγαθά, όπως ψωμί, ρολά Kaiser, και torte, κρέατα και θαλασσινά. Υπάρχουν επίσης πολλά μικρά εστιατόρια που προσφέρουν π.χ. sushi, kebap, ψάρια, θαλασσινά, παραδοσιακά βιεννέζικα γλυκά και υπαίθριους πάγκους που πουλούν ρούχα και αξεσουάρ.

Ναός Αγίου Πέτρου
Ο ναός του Αγίου Πέτρου είναι αντίγραφο της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη και για το σχεδιασμό του συνεργάστηκαν πολλοί αρχιτέκτονες, με σημαντικότερο τον Γκαμπριέλε Μοντάνι. Το εσωτερικό είναι πολύ πλούσιο και περιλαμβάνει έναν υπερβολικά διακοσμημένο άμβωνα. Οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό του τεράστιου θόλου που απεικονίζουν την Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι του Ρότμαγερ.
Το σπίτι τουΧουντερτβάσερΤα κτήρια που σχεδίασε ο Χουντερτβάσερ, χαρακτηρίζονται από επαναστατικό σχεδιασμό, που συμπεριλαμβάνουν φυσικά στοιχεία του περιβάλλοντος, αλλά και από την χρήση ακανόνιστων μορφών. Το Hundertwasserhaus, ("Σπίτι του Χουντερτβάσερ") είναι ένα συγκρότημα διαμερισμάτων για χαμηλόμισθους στην Βιέννη, προσφέρει πατώματα κυματιστής επιφανείας ("ένα ασυνεχές πάτωμα είναι μελωδία για τα πόδια"), η ταράτσα είναι καλυμμένη με χώμα και γρασίδι, δέντρα που φύονται στο εσωτερικό των δωματίων, όπου τα κλαδιά τους βγαίνουν από τα παράθυρα. Αρνήθηκε επίμονα να πληρωθεί για το Hundertwasserhaus, δηλώνοντας πως άξιζε τον κόπο, ώστε "να αποφευχθεί να χτιστεί κάτι άσχημο εδω πέρα".
Πράτερ και Τροχός( Riesenrad)
Το Πράτερ ήταν αρχικά αυτοκρατορικά εδάφη για κυνήγι. Το 19ο αιώνα η δυτική άκρη του Πράτερ έγινε μεγάλο λούνα παρκ, με πάγκους, θεάματα, μπιραρίες και μεζεδοπωλεία με λουκάνικα για τους Βιεννέζους εργάτες. Σήμερα αποτελεί ένα τεράστιο λούνα παρκ με πολλά παιχνίδια και πρωτοπόρα στην αύξηση της αδρεναλίνης των επισκεπτών. Ακόμα θα μπορέσετε να ανεβείτε στο Riesenrad, που είναι ένας τεράστιος τροχός, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1896 από τον Μπάσετ. Από εκεί θα μπορέσετε να θαυμάσετε την εκπληκτική θέα στο Πράτερ, αλλά και σε ολόκληρη την πόλη.

Κρατική Όπερα της Βιέννης (Staatsoper)
Η κρατική όπερα της Βιέννης άνοιξε το 1869 υπό τους ήχους του Ντον Τζιοβάνι του Μότσαρτ. Στην αρχή, αυτό το κτίριο νεοαναγεννησιακού ρυθμού δεν εντυπωσίασε καθόλου τους Βιεννέζους, αλλά όταν μεγάλο μέρος του κτιρίου καταστράφηκε από βόμβα, οι κάτοικοι το εξέλαβαν ως σημάδι και ανακατασκεύσαν την αίθουσα και τη σκηνή. Η όπερα άνοιξε ξανά υπό τους ήχους του Φιντέλιο του Μπετόβεν.

Κρεμς
Το Krems an der Donau είναι μια πόλη των 23.932 κατοίκων στην Αυστρία, στο ομόσπονδο κρατίδιο της Κάτω Αυστρίας. Είναι η πέμπτη σε μέγεθος πόλη της Κάτω Αυστρίας και είναι περίπου 70 χιλιόμετρα δυτικά της Βιέννης.Το Krems βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Krems και Δούναβη στο ανατολικό άκρο της κοιλάδας Wachau, στο Waldviertel. Το Krems αποτελούνταν από διάφορες περιφέρειες μια από τις οποίες ήταν το Stein, που αρχικά ήταν ένας ξεχωριστός δήμος, αλλά απορροφήθηκε από το Krems το 1938.Κατά τη διάρκεια του 11ου και 12ου αιώνα, το Chremis, όπως ονομαζόταν τότε, ήταν σχεδόν τόσο μεγάλο όσο η Βιέννη. Τα κύρια αξιοθέατα είναι: τα Ερείπια του τείχους της πόλης, αλλά το μεγαλύτερο αξιοθέατο στο Krems είναι η γοτθική εκκλησία Piarist. Ανάμεσα στο Krems και το Stein, υπάρχει η Steiner Tor, που ανεγέρθηκε το 1480, και είναι η μόνη μεσαιωνική πύλη της περιοχής.

Γιόχαν Στράους (γιος)
O Γιόχαν Στράους (γιος) (Johann Strauss, 1825-1899) ήταν συνθέτης, γιος του Γιόχαν Στράους.Έκανε περιοδείες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Τα βαλς του νεότερου Στράους διακρίνονται για τη γοητευτική μελωδία τους και τον παιχνιδιάρικο ρυθμό τους, από τα οποία και του αποδόθηκε ο τίτλος «Βασιλιάς του Βαλς».Ανάμεσα στις συνθέσεις του ξεχωρίζουν: «Ο όμορφος γαλάζιος Δούναβης», «Το σπίτι μου», «Βιεννέζικο αίμα» κ.ά. Έγραψε επίσης οπερέτες όπως «Δαντέλα της βασίλισσας», «Ο αθίγγανος βαρώνος», «Ο δασάρχης», «Νυχτερίδα» κ.ά.

Μνημείο Γιόχαν Στράους στο StadtparkΣε αυτό το πάρκο βρίσκεται το άγαλμα του Γιόχαν Στράους (Johan Strauss), ένα από τα σύμβολα της Βιέννης. Αυτό το μνημείο είναι έργο του Edmund Hellmer, αλλά δεν είναι το μόνο μνημείο σε αυτό το πάρκο. Υπάρχουν περισσότερα μνημεία που αφιερώνονται σε άλλους Αυστριακούς: σε Schubert, Anton Bruckner, σε Lehar και σε Robert Stolz.

Νυχτερίδα του Γιόχαν Στράους
Σε αυτό το έργο ο συμβολαιογράφος Φάλκε θέλει να εκδικηθεί την φάρσα που του έκανε ο αδιόρθωτος γυναικάς και χωρατατζής βαρώνος Γκάμπριελ φον Άϊζενστάϊν την προηγούμενη χρονιά και που τον έκανε τον περίγελο της πόλης. Έτσι όταν ο Αϊζενστάϊν τιμωρείται με φυλάκιση οκτώ ημερών για προσβολή ενός υπαλλήλου εφορίας, ο Φάλκε πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να πάρει το αίμα του πίσω. Εν τω μεταξύ η σύζυγος του, η όμορφη και ώριμη συναισθηματικά Ροζαλίντε δέχεται το φλερτάρισμα του Άλφρεντ, του παλιού εραστή της με την εκπληκτική φωνή τενόρου. Λίγο πριν ο Αϊζενστάϊν πάει να εκτίσει το ίδιο βράδυ την ποινή του, ο Φάλκε θα τον πείσει να καθυστερήσει την παράδοση του για λίγες ώρες και να τον ακολουθήσει σε έναν από τους χορούς που οργανώνει στο σπίτι του ο παρακμιακός Ρώσσος πρίγκιπας Ορλόφσκυ για να διασκεδάσει την πλήξη του και όπου θα του συστήσει τις νεαρές μπαλαρίνες της Όπερας. Ο βαρώνος δέχεται και παριστάνει στην Ροζαλίντε ότι πάει στην φυλακή ντυμένος με τα καλύτερα έργα του! Στον ίδιο χορό είναι καλεσμένη και η υπηρέτρια του σπιτιού, η πικάντικη Αντέλε, η οποία παρακαλεί την κυρία της για μια άδεια. Η απουσία του άνδρα της θα δώσει στην Ροζαλίντε την ευκαιρία να δει κατά ιδία τον εραστή της και στην Αντέλε το πολυπόθητο ρεπό. Όταν ο Φρανκ, ο διευθυντής των φυλακών έρθει να πάρει τον Φάλκε στην φυλακή και θα συλλάβει στην θέση του τον Άλφρεντ.
Στην διάρκεια του χορού ο Φάλκε αποκαλύπτει στον πρίγκιπα Ορλόφσκυ την φάρσα που ετοιμάζει και την οποία αποκαλεί «η εκδίκηση της νυχτερίδας». Στον χορό είναι επίσης καλεσμένοι η μασκαρεμένη Ροζαλίντε και ο Φρανκ, αλλά κανένας με την πραγματική του ταυτότητα, αλλά με ανύπαρκτους τίτλους ευγενείας. Έτσι έχουμε την κωμική σκηνή όπου ο Αϊζενστάϊν γίνεται φιλάκι με τον διευθυντή των φυλακών, ενώ φλερτάρει χωρίς να το ξέρει την ίδια του την γυναίκα! Όλες οι παρεξηγήσεις λύνονται την επόμενη μέρα στην φυλακή ,όπου ο Φάλκε αποκαλύπτει ότι όλα ήταν στημένα από τον ίδιο ενώ ο Αϊζενστάϊν δικαιολογείται στην Ροζαλίντε ότι για την απιστία του φταίει η σαμπάνια!

Παλάτι SchoenbrunnΤο Παλάτι του Schoenbrunn αποτελούσε τη θερινή κατοικία της αυτοκρατορικής οικογένειας και απαρτίζεται από το Παλάτι, τους αυτοκρατορικούς κήπους, το ζωολογικό κήπο, τη Γκλοριέτε, το Μουσείο των Αμαξών και το Λαβύρινθο. Το 1830 γεννήθηκε εδώ ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ, ο οποίος και κατοίκησε εδώ με την αυτοκράτειρα Σίσι από το 1848 μέχρι το 1916. Σήμερα το Παλάτι αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO εξαιτίας της μοναδικής αρχιτεκτονικής του, των εκπληκτικών επίπλων εποχής που διαθέτει, τους θαυμαστούς κήπους του και του πολιτικού και κοινωνικού ρόλου που έπαιξε. Τα ροκοκό διακοσμητικά μοτίβα του Νίκολαους Πακάσι κυριαρχούν στις επίσημες αίθουσες του Παλατιού, όπου κυριαρχεί η λευκή επικάλυψη, συχνά διακοσμημένη με επίχρυσα ανάγλυφα πλαίσια. Τα δωμάτια κυμαίνονται από αρκετά μεγαλοπρεπή, όπως το Μιλιόνεν-Τσίμερ που είναι επενδεδυμένο με ξύλο συκιάς με ενθέσεις περσικών μικρογραφιών μέχρι τα αρκετά απλά διαμερίσματα που χρησιμοποιούσαν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ με την Ελισάβετ. Κάποια από τα πιο μεγαλοπρεπή δωμάτια είναι η Μεγάλη Αίθουσα, η οποία αποτελούσε χώρο αυτοκρατορικών συνεστιάσεων και αποτελείται από πολλούς καθρέφτες κατά μήκος της αίθουσας, το Στρογγυλό Κινεζικό δωμάτιο, το οποίο η Μαρία Θηρεσία χρησιμοποιούσε για τις ιδιαίτερες συζητήσεις της με τον πρωθυπουργό και οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με λουστραρισμένες επενδύσεις και βάζα, το Γαλάζιο Κινεζικό Σαλόνι, το οποίο έχει ζωγραφισμένες ταπετσαρίες με κινεζικά θέματα και το Vieux-Lacque, το οποίο χρησιμοποιούσε η Μαρία Θηρεσία τον καιρό που ήταν χήρα και είναι διακοσμημένο με εξαίρετη ανατολίτικη επένδυση από λάκα.
Το μουσείο Αμαξών στο χώρο του Παλατιού φιλοξενεί τις άμαξες, τα έλκυθρα και τα ατομικά φορεία που χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά της αυτοκρατορικής οικογένειας. Το κτίριο ανήκε στην Χειμερινή Σχολή Ιππασίας. Η Γκλοριέτε είναι μία αψίδα στην κορυφή των κήπων του Παλατιού, νεοκλασσικού ρυθμού, η οποία σχεδιάστηκε από τον Φέρντιναντ φον Χόενμπεργκ και χτίστηκε το 1775. Από εκεί μπορεί να θαυμάσει κανείς το Παλάτι αλλά και ολόκληρη την πόλη της Βιέννης. Στους κήπους του Schoenbrunn θα βρείτε επίσης τον Οίκο των Φοινίκων, που φιλοξενεί μία μεγάλη συλλογή από εξωτικά φυτά, τα οποία αναπτύσσονται μέσα στο μεγαλοπρεπές αυτό θερμοκήπιο το οποίο ανεγέρθηκε το 1882.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ,ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΜΙΑ ΠΡΟΘΗΚΗ ΟΠΟΥ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΔΥΟ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ.

ΟΙ ΣΕΛΙΔΕΣ ΘΑ ΓΥΡΝΟΥΝ ΣΤΙΣ 11:30

ΟΤΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ :
• ΜΙΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ,
• ΜΙΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ,
• ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ,
• ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ,
• ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ.

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΡΓΑ

Ζωή σαν τριαντάφυλλο του Olivier Dahan (140΄)
Για ένα θρύλο όλων των εποχών, όχι μόνο του θεάματος, για την απόλυτη ντίβα, την Έντιθ Πιάφ, μας μιλά η ταινία «Ζωή σαν τριαντάφυλλο». Με μελοδραματικό τρόπο μας διηγείται τη ζωή της και δεν αποφεύγει να φτάσει σε στιγμές έντονης συγκίνησης.

Τα παιδιά της χορωδίας του Christophe Barratier (96΄)
Ο κύριος Κλεμέν Ματιέ πάει να εργαστεί ως επόπτης καθηγητής σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα της Γαλλίας του 1948. Στο «σχολείο» αυτό βρίσκονται «προβληματικά» παιδιά. Παιδιά που δεν μπορούν να αποτελέσουν κομμάτι μιας υγιούς κοινωνίας αν δεν... σωφρονιστούν. Εκτός από τα παιδιά όμως προβληματικός είναι και ο διευθυντής του σχολείου, κύριος Ρασέν, του οποίου το μοτό είναι «δράση-αντίδραση», και που όλες οι μεθόδοι του κινούνται σε αυτό τον άξονα. Τιμωρίες στους ατίθασους, βουρδουλιές, απομονώσεις. Ο κύριος Ματιέ όμως έχει άλλες ιδέες. Δεν εγκρίνει το «δράση-αντίδραση» και προτιμά να κάνει τα παιδιά τρόπο τινά συμμάχους του, για να τα ηρεμήσει. Και έτσι εγένετο... η σχολική χορωδία.


Αστερίξ και Οβελίξ:Επιχείρηση Κλεοπάτρα του Alain Chabat (108΄)
Ο Καίσαρας λεει ότι η Κλεοπάτρα και η αυτοκρατορία της είναι τελείως για πέταμα. Εκείνη προσπαθώντας να υπερασπίσει το αιγυπτιακό γόητρο θα βάλει μαζί του ένα στοίχημα. Του υπόσχεται ότι σε τρεις μήνες θα έχει φτιάξει ένα παλάτι αντάξιο αυτών της Ρώμης και ακόμη καλύτερο. Όλοι η αρχιτέκτονες της βασίλισσας είναι απασχολημένοι και εκείνη θα αναθέσει την κατασκευή του έργου στον πιο αναβλητικό αρχιτέκτονα του κόσμου, το Νουμερομπίς. Σαν να μην έφτανε ότι έτσι και αλλιώς τίποτε στην Αίγυπτο δεν γίνεται στις καθορισμένες προθεσμίες. Εάν τα καταφέρει θα καλυφθεί με χρυσό, εάν όμως αποτύχει θα ριχτεί στους κροκόδειλους. Για το φοβισμένο αρχιτέκτονα υπάρχει μόνο μια λύση: να επιστρατεύσει στον άθλο του τους τρομερούς Γαλάτες και το μαγικό τους φίλτρο για τους οποίους του μιλούσε ο παππούς του. Έτσι η τριάδα των Αστερίξ, Οβελίξ και Πανοραμίξ θα κάνει μια επίσκεψη προς θερμότερα κλίματα.

Το τρίο της Μπελβίλ του Sylvain Chomet (82΄)
Η Madame Souza έχει κάτω από την προστασία της τον εγγονό της, ονόματι Champion, που τον προορίζει να γίνει μια μέρα πρωταθλητής στο ποδήλατο. Όταν κατά τη διάρκεια του γύρου της Γαλλίας ο εγγονός απάγεται από μέλη της μαφίας, η γιαγιά μαζί με τον υπέρβαρο σκύλο της θα προσπαθήσει να τον σώσει. Στην πορεία θα βρει βοήθεια από μια τριάδα γηραιών κυριών, που ασχολούνται με το χορό και το τραγούδι.

Όλα τα πρωινά του κόσμου του Alain Corneau (115΄)
Τέλη του 17ου αιώνα. Ο μουσικός Ντε Σαντ Κολόμπ επιστρέφει στο σπίτι του και ανακαλύπτει ότι κατά το διάστημα της απουσίας του η γυναίκα του είχε πεθάνει. Συντετριμμένος, αφιερώνει τη ζωή του στην ανατροφή των παιδιών του και στη μουσική. Η φήμη του φτάνει μέχρι τον Λουδοβίκο τον 14ο ο οποίος του ζητά να έρθει στην Αυλή και να γίνει μέλος της βασιλικής ορχήστρας. Εκείνος όμως αρνείται. Μία μέρα φτάνει στο σπίτι του ένας νεαρός με ένα αίτημα... Η ταινία είναι μια διαδικασία μύησης και μια ομολογία αγάπης για τη μουσική.

Δείπνο Ηλιθίων του Francis Veber (80΄)
Ο μεγαλοεκδότης Πιερ Μπροσάν και οι φίλοι του, μια παρέα κυνικών πλουσίων, οργανώνουν κάθε Τετάρτη βράδυ ένα «δείπνο ηλιθίων»: ο καθένας τους έχει την υποχρέωση να καλέσει από έναν «ηλίθιο», τον οποίο ενθαρρύνουν να μιλήσει για τις ιδέες και τις αδυναμίες του, προκειμένου να γελάσουν εις βάρος του! Στο τέλος, επιλέγεται ο «ηλίθιος της βραδιάς». Ο Πιερ πιστεύει πως το νέο του εύρημα, ο Φρανσουά Πινιόν, ένας υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών θα κλέψει την παράσταση Όλα, όμως, πάνε στραβά...

Η γυναίκα της διπλανής πόρτας του Francois Truffaut (106΄)
Ο Μπερνάρ και η Αρλέτ ζουν σ' ένα εξοχικό στην Γκρενόμπλ. Στο διπλανό τους σπίτι, έρχονται να μείνουν οι νιόπαντροι Φιλίπ και Ματίλντ. Tα δύο ζευγάρια κάνουν παρέα, γίνονται φίλοι , αλλά πίσω απο την φαινομενική ηρεμία υπάρχει ένα μυστικό: ο Μπερνάρ και η Ματίλντ, πριν χρόνια, είχαν έναν παθιασμένο ερωτικό δεσμό ο οποίος τελείωσε άσχημα και βίαια. Η συνάντησή τους θα πυροδοτήσει το παλιό πάθος και η κατάληξη της επανασύνδεσης θα είναι τραγική.

Το γόνατο της Κλαίρης του Eric Romer (102΄)
Λίγο προτού παντρευτεί ένας άντρας συναντά μια παλιά του φίλη. Εκείνη του συστήνει δυο έφηβες ετεροθαλείς αδελφές, τη Λόρα και την Κλαίρη. Σύντομα ο Ζερόμ θα αποκτήσει μια έμμονη ιδέα: Να χαϊδέψει το γόνατο της Κλαίρης, η οποία δεν του δίνει την παραμικρή σημασία... Δροσερό δοκίμιο με διαλογισμό «περί έρωτος» και τον αισθησιασμό του «είναι» και του «φαίνεσθαι».

Τζάνις και Τζον του Samuel Benchetrit (105΄)
Ο Pablo είναι ένας εσωστρεφής ασφαλιστής αυτοκινήτων, που ζει μαζί με τη γυναίκα του και το μοναχογιό του μια "νοικοκυρεμένη" και ήρεμη -μέχρι ύπνωσης- ζωή. Για να αυξήσει το εισόδημα του, αποφασίζει να θέσει σε εφαρμογή μια μικρή κομπίνα, της οποίας η αποτυχία όμως θα του "στοιχίσει" 500,000 φράγκα. Ενώ όλα κινδυνεύουν να αποκαλυφθούν, ο κληρονόμος ξάδελφος Leon μοιάζει η μοναδική σανίδα σωτηρίας. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα: τα χρήματα μπορούν να τα διεκδικήσουν μονάχα ο John Lennon και η Janis Joplin. Και αυτό ακριβώς θα συμβεί! O Leon καταστρώνει ένα σχέδιο για να πείσει τον ξάδελφο Leon πως τα ινδάλματά του είναι στη ζωή: πείθει τη γυναίκα του να μεταμφιεστεί σε Joplin και προσλαμβάνει ένα άνεργο ηθοποιό ως Lennon. Η παράσταση αρχίζει.

Προσωπικοί φόβοι σε δημόσιους χώρους του Alain Resnais (120΄)
Η Νικόλ και ο Νταν είναι αρραβωνιασμένοι, αλλά όχι πια ερωτευμένοι. Αυτή ψάχνει μανιωδώς το ιδανικό διαμέρισμα για το μέλλοντα σύζυγό της και έτσι έρχεται σε επαφή με τον Τιερρύ, έναν μοναχικό μεσίτη. Παράλληλα, ο Νταν, «βετεράνος» στρατιώτης, και με ιδιαίτερη αδυναμία στο αλκοόλ και τη μοιρολατρία, γνωρίζει μέσω προσωπικών αγγελιών την όμορφη, αλλά άτυχη στον έρωτα Γκαέλ.

Το τσεκούρι του Κώστα Γαβρά (105΄)
Ο Μπρούνο, ένας οικογενειάρχης, στέλεχος μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας μαθαίνει ότι χάνει τη δουλειά του ύστερα από 15 χρόνια εργασίας, λόγω περικοπών και προκειμένου η εταιρία να αλλάξει έδρα. Προσπαθεί να βρει εργασία, αλλά περνάει ο καιρός χωρίς αποτέλεσμα. Ύστερα από δύο χρόνια άκαρπων προσπαθειών καταστρώνει το τέλειο σχέδιο: Να εξοντώσει όσους έχουν τα καταλληλότερα προσόντα για να πάρουν τη θέση που του αξίζει.

Ασανσέρ για δολοφόνους του Louis Malle (88΄)
Ο Ζουλιέν, ένας πρώην αλεξιπτωτιστής και η ερωμένη του, Φλοράνς, σχεδιάζουν το τέλειο έγκλημα για να βγάλουν από τη μέση το σύζυγο της Φλοράνς που είναι ταυτόχρονα και το αφεντικό του Ζουλιέν. Κάτι όμως πάει στραβά στο σχέδιό τους και μπορεί ο σύζυγος να είναι νεκρός, ο Ζουλιέν όμως εγκλωβίζεται σε ένα ασανσέρ, με την Φλοράνς να αγνοεί τις εξελίξεις που φαίνεται ότι πάνε απ' το κακό στο χειρότερο…

Οι ατέλειωτοι αρραβώνες του Jean-Pierre Jeunet (134΄)
Στα χαρακώματα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου δεν είναι λίγοι εκείνοι οι στρατιώτες που αναζητούσαν απεγνωσμένα τρόπο να φύγουν από το μέτωπο. Ένας αυτό-τραυματισμός στο χέρι, συχνά αποτελούσε το διαβατήριο για την αναχώρηση από τη γραμμή του πυρός. Όμως ακολουθώντας μια αυστηρή πρακτική παραδειγματισμού το Γαλλικό στρατοδικείο καταδίκαζε σε θάνατο όσους προέβαιναν με τη θέλησή τους σε ακρωτηριασμό, δίνοντάς τους μετάθεση για στην ουδέτερη ζώνη. Εκεί οι στρατιώτες ρίχνονταν στο χώρο μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων στρατευμάτων και σύντομα γίνονταν στόχος για τους Γερμανούς. Συναντάμε πέντε τέτοιους «μελλοθάνατους» στην πορεία τους προς την ουδέτερη ζώνη. Ένας από αυτούς ο νεαρός Manech καταδικάζεται από το στρατοδικείο και η 19χρονη αρραβωνιαστικιά του Mathilde ενημερώνεται για το θάνατό του. Ωστόσο, η Mathilde αρνείται να παραδεχτεί αυτή την πραγματικότητα και ξεκινά μια αγωνιώδη αναζήτηση για να εντοπίσει τα ίχνη του αρραβωνιαστικού της.

Ντελικατέσεν των Jean-Pierre Jeunet & Marc Caro (99΄)
Κάπου στο μακρινό μέλλον ο ιδιοκτήτης μιας πολυκατοικίας χασάπης στο επάγγελμα προμηθεύει τους γείτονές του με κρέας... ανθρώπινο αφού πρώτα έχει κομματιάσει όλους τους υποψήφιους για τη θέση βοηθού στο μαγαζί του.
Η κόρη του ερωτεύεται τρελά τον Λουίσον έναν από τους υποψήφιους για τη θέση και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον προστατέψει από τις περίεργες διαθέσεις του πατέρα της. Όταν όμως αυτός μαθαίνει σε τι κίνδυνο βρίσκεται παίρνει την κοπέλα και το σκάει μαζί με μια ομάδα φανατικών χορτοφάγων για το άγνωστο...

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Οι καθηγητές Γαλλικής Γλώσσας Ρόδου, σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη «Θέασις» οργανώνουν βραδιές Γαλλικού Κινηματογράφου στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου.


ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΒΛΗΘΟΥΝ ΕΙΝΑΙ:

Δευτέρα 25/1/2010
19:00
Όλα τα πρωινά του κόσμου ( Tous les matins du monde)
Σκηνοθεσία: Alain Corneau
Γαλλία (115΄)

21:00

Προσωπικοί φόβοι σε δημόσιους χώρους (Petites peurs partagées)
Σκηνοθεσία: Alain Resnais
Γαλλία – Ιταλία (120΄)

Τρίτη 26/1/2010
19:00

Τα παιδιά της χορωδίας ( Les Choristes)
Σκηνοθεσία: Christophe Barratier
Γαλλία (96΄)

21:00
Οι ατέλειωτοι αρραβώνες ( Un long dimanche de fiançailles)
Σκηνοθεσία: Jean-Pierre Jeunet
Γαλλία (134΄)

Τετάρτη 27/1/2010
19:00
Αστερίξ και Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα
(Astérix et Obélix: Mission Cléopâtre)
Σκηνοθεσία: Alain Chabat
Γαλλία (108΄)



21:00
Το γόνατο της Κλαίρης ( Le genou de Claire)
Σκηνοθεσία: Eric Romer
Γαλλία (102΄)

Πέμπτη 28/1/2010
19:00

Τζάνις και Τζον ( Janis et John)
Σκηνοθεσία: Samuel Benchetrit
Γαλλία (105΄)

21:00


Η γυναίκα της διπλανής πόρτας (La femme d’à côté)
Σκηνοθεσία: Francois Truffaut
Γαλλία (106΄)

Δευτέρα 1/2/2010
19:00

Το τρίο της Μπελβίλ (Les triplettes de Belleville)
Σκηνοθεσία: Sylvain Chomet
Γαλλία (82΄)

21:00
Ντελικατέσεν (Délicatessen)
Σκηνοθεσία: Jean-Pierre Jeunet & Marc Caro
Γαλλία (99΄)


Τρίτη 2/2/2010
19:00

Δείπνο Ηλιθίων (Dîner de cons)
Σκηνοθεσία: Francis Veber
Γαλλία (80΄)

21:00
Το τσεκούρι ( Le couperet)
Σκηνοθεσία : Κωστας Γαβράς
Γαλλία (105΄)

Τετάρτη 3/2/2010
19:00
Ζωή σαν τριαντάφυλλο (La vie en rose)
Σκηνοθεσία: Olivier Dahan
Αγγλία, Γαλλία, Τσεχία
(140΄)

21:00

Ασανσέρ για δολοφόνους ( Ascenseur pour l’échafaud)
Σκηνοθεσία: Louis Malle
Γαλλία
(88΄)

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ-ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΛΗΔΑ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2010 Η ΛΗΔΑ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣΗ ΘΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Η Λήδα Βαρβαρούση γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου 1961. Μεγάλωσε σε καλλιτεχνικό περιβάλλον και ο κόσμος της φαντασίας και του σχεδίου την κατέκτησε από μικρή.
Σπούδασε στη Σχολή Εφαρμοσμένων Εικαστικών Τεχνών Βακαλό και συνέχισε τις σπουδές της στο J&C του Leeds, στη Βρετανία. Από το 1985 εργάστηκε ως εικονογράφος και καλλιτεχνική διευθύντρια, για μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες.
Από το 1993 έχει δικό της δημιουργικό γραφείο και εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Είναι μέλος του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ). Όνειρό της είναι να κάνει το γύρο του κόσμου ζωγραφίζοντας.


ΜΕΡΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ:


ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΟΣ ΛΥΚΟΣ!

ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΚΑΡΔΟΣ ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ

ΕΝΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙ ΜΕ ΤΑΛΕΝΤΟ

ΕΝΑ ΣΚΟΥΛΗΚΙ ΜΕ ΦΤΕΡΑ

ΕΝΑ ΦΙΔΙ...ΤΡΟΜΕΡΟ!

ΕΝΑ ΨΑΡΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑ

ΜΙΑ ΜΕΛΙΣΣΑ ΜΕ ΛΥΣΗ

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ

ΜΙΑ ΑΡΑΧΝΗ ΜΟΝΗ ΨΑΧΝΕΙ